കുഞ്ഞു കൃഷ്ണനും പൂതനയും

ഗോകുലത്തിലെ ഒരു സുന്ദരമായ ഉച്ചവേള. കുഞ്ഞു കൃഷ്ണൻ, ചെറുതായി നിറഞ്ഞ, കറുത്ത കണ്ണുകളും ചിരിച്ചു നിറഞ്ഞ മുഖവും ഉള്ള ഒരു കുഞ്ഞായിരുന്നു. അയാൾക്ക് തേൻ നിറഞ്ഞ ചുണ്ടുകളും കറുത്ത മുടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഒരു മഞ്ഞ നിറമുള്ള ചുരിദാർ ധരിച്ചിരുന്നു. അവന്റെ കൈകളിൽ ഒരു മരപ്പാവയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഗോപികമാരുടെ മനോഹരമായ ഗാനങ്ങൾ കേട്ട് നിശ്ശബ്ദമായി കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

പക്ഷേ, ഒരു ഭീകരമായ രഹസ്യം ഗോകുലത്തിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. പൂതന എന്ന രാക്ഷസി, കുഞ്ഞു കൃഷ്ണനെ കൊല്ലാൻ വന്നിരുന്നു. കറുത്ത നിറവും കൊടും കണ്ണുകളും ഉള്ള പൂതന ദുഷ്ടയായിരുന്നു. അവൾ ഒരു ചുവന്ന പാവാടയും ചാരനിറമുള്ള ഉടുപ്പും ധരിച്ചിരുന്നു. അവൾ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്ന വിചിത്രമായ ഒരു മണവും വമിപ്പിച്ചിരുന്നു.

പൂതന കൃഷ്ണനെ സമീപിച്ചു. അവൾ അവനെ കാണിച്ചു തന്ന മനോഹരമായ പൂക്കളും പഴങ്ങളും കൊണ്ട് അവനെ ആകർഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. 'കുഞ്ഞേ, എന്റെ കൂടെ വരുമോ?' അവൾ സ്നേഹപൂർണ്ണമായ ഒരു സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

കൃഷ്ണൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവന് അവളിൽ ഒരു വിചിത്രമായ ഭയം തോന്നി. പക്ഷേ, അയാൾ ഭയത്തെ അതിജീവിച്ചു. അവൻ അവളുടെ കൈയിലുള്ള പഴങ്ങൾ എടുത്തു. പൂതന സന്തോഷത്തോടെ അവനെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ചു.

പൂതന കൃഷ്ണനെ മുലയൂട്ടാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, കൃഷ്ണൻ അവളുടെ വിഷമുള്ള പാൽ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവൻ അവളുടെ വിഷം പൂർണ്ണമായി വലിച്ചെടുത്തു. പൂതന ഭയങ്കരമായി വേദനിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം നീണ്ടു നീണ്ടു കരിഞ്ഞു പോയി. പൂതന മരിച്ചു. കൃഷ്ണൻ എല്ലാം നിരീക്ഷിച്ചു.

അവന്റെ ഭക്തിയുടെ ശക്തിയും നിഷ്കളങ്കതയും ദുഷ്ടരെ വീഴ്ത്താൻ തക്കതായിരുന്നു. ഗോകുലം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. കൃഷ്ണൻ തന്റെ ചെറുപ്പത്തിലേ തന്നെ ഒരു മഹാൻ ആയിരുന്നു എന്നു തെളിയിച്ചു.